Tijdens de Algemene Ledenvergadering ontving Daniël Ponsen de Huib de Ruyterprijs voor zijn inzet voor het geschiedenisonderwijs in Nederland.
Lees onder aan de pagina de lofrede die tijdens de vergadering werd uitgesproken door Mariëlle van der Straat.
De prijs is genoemd naar de in 1974 plotseling overleden Huib de Ruyter, die op dat moment hoofdredacteur was van Kleio en daarvoor enthousiast lid van diverse commissies en het VGN-bestuur. Tussen 1976 en 2013 werd de prijs uitgereikt aan personen of instellingen die prestaties hadden geleverd op het gebied van geschiedenisdidactiek of het bevorderen van het geschiedenisonderwijs. Deze mooie traditie is nu weer in ere hersteld.
Lofrede
Laudatio voor Daniël Ponsen – Huib de Ruyterprijs 2025
Beste leden, beste Daniël,
Geschiedenis is een vertellend vak. Wij als docenten en opleiders houden ervan om verhalen
te vertellen, om werelden te schetsen in de verbeelding van onze leerlingen. We nemen ze
mee – naar het hof van Versailles, de loopgraven van de Somme, of een arbeiderswoning in
1900. We bouwen beelden in hun hoofd, steen voor steen, woord voor woord.
Maar we weten ook: niet iedereen ziet die werelden vanzelf. Niet elke leerling volgt ons
moeiteloos in het verhaal. Daarom gebruiken we bronnen, schoolplaten, illustraties – alles wat
onze woorden nét niet kunnen overbrengen.
Daniël heeft daar iets bijzonders op gevonden. Iets wat dicht bij de leefwereld van zijn
leerlingen ligt, en tegelijk herkenning oproept bij ons allemaal. LEGO. Speelgoed, ja – maar
ook een vorm van bouwen aan verbeelding. En in zijn handen: een manier om het verleden
tastbaar te maken.
Wat begon met één Romeinse legionair is uitgegroeid tot een bonte stoet van meer dan 180
minifiguren: van Neanderthalers tot Jeanne d’Arc, van Cleopatra tot Martin Luther King. Elk
figuur zorgvuldig samengesteld, vaak na eindeloos zoeken naar net dát kapsel, dat detail.
Daniël is dan ook met trots een AFOL – een Adult Fan of LEGO – en laat daarmee zien dat
passie, creativiteit en didactiek perfect kunnen samengaan.
Maar het blijft niet bij bouwen. Wat indruk maakt, is de inhoudelijke rijkdom. Elk figuurtje
vertelt een verhaal – letterlijk. Met teksten en voice-overs, beschikbaar op zijn website, waar
duizenden bezoekers zich laven aan lesmateriaal dat geschiedenis niet alleen vertelt, maar
zichtbaar maakt.
En misschien nog wel belangrijker: Daniël richt zich niet alleen op de bekende grote namen.
Hij verbreedt bewust het blikveld, kijkt voorbij de canon en zoekt naar stemmen en verhalen
die vaak ontbreken in schoolboeken. Vrouwen, mensen van kleur, vergeten helden – ze
krijgen allemaal een plek in zijn collectie. Daarmee maakt hij het verleden niet alleen tastbaar,
maar ook veelstemmiger.
Wat we als bestuur bijzonder waarderen, is dat Daniël zijn werk niet voor zichzelf houdt. Hij
deelt het genereus: op onderwijsdagen, op congressen, in workshops. Hij inspireert collega’s
om zelf ook te gaan bouwen – niet alleen met LEGO, maar aan lessen die raken, verrassen en
beklijven.
Daniël, jij laat zien dat geschiedenisonderwijs springlevend is. Dat verbeelding, vakkennis en
plezier samen kunnen komen in iets wat zowel leerlingen als collega’s aanzet tot denken én
tot verwondering.
Namens het bestuur van de VGN en met heel veel bewondering: van harte gefeliciteerd met
de Huib de Ruyterprijs. Je bent nu bijgeschreven in de historie van de VGN – en dat verdient,
wat ons betreft, een minifiguur op zichzelf.
Mag ik je uitnodigen om naar voren te komen?
