Een brief uit Duitsland van Willem van Savooijen Zachariaszen, Nederlands soldaat in het Franse leger, aan zijn ouders, uit 1812.
Elbing, Pruisen, 10 mei 1812
Zeer waarde ouders,
Ik hoop dat deze brief toch op de juiste plek zal komen, want dit is al de derde brief sinds ik uw brief heb ontvangen. Dat was de 29e oktober, met twee Franse kronen, dat geld heb ik helemaal gekregen. Daarmee wens ik u veel zegen in het nieuwe jaar (…) Hamburg hebben wij inmiddels verlaten, daarna heb ik geen gelegenheid meer gehad. Nu schatten zij dat wij honderd uren (= een afstandsmaat) van huis zijn. Ik zal toch nog wel eens thuis komen, ik ben nog jong, 22 jaar, tot heden toe ben ik nog fris en gezond, nog nergens geen verdriet. En ik hoop dat het met u allen ook zo mag gaan. Men is maar 50 uur van de Rus af, daartegen moeten wij gaan vechten, want daar ben ik niet bang van. Mijn verlangen is maar om in de slag te gaan.
Maar veelgeliefde vader en moeder en zusters, ik verzoek jullie, jullie zouden mij toch wat geld oversturen? Maar niet veel, maar één Franse kroon, omdat ik zonder geld niet de slag in kan gaan, want het gebeurt wel drie of vier dagen dat wij geen brood krijgen. Dan kan ik het van de marketentster (= een met het leger meetrekkende koopvrouw) kopen. Ik heb veertien dagen in Hamburg met geelzucht in het hospitaal gelegen.
Willem van Savooijen Zachariaszen
