De Nederlandse jurist Wim Wertheim verhuist in 1931 naar Batavia, de hoofdstad van Nederlands-Indië. In zijn memoires schrijft hij over zijn ervaringen met de Indonesische bevolking:
Vaak maakten we uitvoeringen van Indonesische scholieren mee waar een zelfbewustzijn en een nationale trots uit sprak waar de hoge heren achter hun borreltje in Hotel des Indes1 niet van droomden en waar ze zeker van geschrokken zouden zijn. De meeste indruk op ons maakte een schoolfeest dat, nadat eerst tal van volksgroepen – Javanen, Madoerezen, Soendanezen, Minangkabauers, Bataks, Ambonezen, etc. – hun eigen lokale dansen en liederen hadden uitgevoerd, eindigde met een grote opvoering van alle groepen, tezamen op het podium hun gemeenschappelijk nationale lied zingend onder één banier!2 Maar de regeerders van Nederlands-Indië waren niet in deze kale zalen: zij hoorden dit niet of wilden het niet horen.
noot 1 een hotel in Batavia
noot 2 Banier is een ander woord voor vlag.
