Begin oktober 1970 maakt president Nixon een rondreis door de Verenigde Staten. Hierover schrijft hij in zijn memoires
Toen ik sprak in de grote zaal van San José in Californië, voor een menigte van 5.000 van mijn aanhangers, begonnen ongeveer 2.000 demonstranten op de deuren rondom het gebouw te slaan. Toen ik na afloop van mijn redevoering het kleine stukje naar mijn auto liep, zag ik de demonstranten op korte afstand achter politiebarricades staan. Ze zongen hun favoriete slogans, waaronder: “One, two, three, four – we don’t want your fucking war”, en ik kon het niet laten om te tonen hoe weinig respect ik had voor hun jeugdige en ondoordachte geschreeuw. Ik ging op de motorkap van de auto staan en maakte het V-teken, dat mijn politieke handelsmerk geworden was. Dit had het voorspelbare effect, en de menigte begon te joelen en ‘Boe’ te roepen. Toen zag ik iets op me afkomen. Pas toen het dak geraakt werd, besefte ik dat het een steen was. Plotseling vlogen stenen, eieren en groenten door de lucht. Binnen enkele seconden zat ik in de auto en zetten de veiligheidsagenten de procedure voor de noodontruiming in werking.
(…) die avond zat ik ruim een uur in mijn studeerkamer na te denken over wat er gebeurd was en hoe ik hierop moest reageren. Voor zover ik wist, was dit de eerste keer in onze geschiedenis dat een menigte de president van de Verenigde Staten fysiek had aangevallen. Het maakte me niet uit wat de demonstranten of hun leiders over mij persoonlijk dachten, maar zij hadden geen respect voor het ambt van de president. Ik vond dat de bevolking dit feit onder ogen moest zien en er een standpunt over moest kunnen innemen.
