Een fragment uit 1917 uit de herinneringen van een Duitse scholier:
Het voedsel werd schaars, de rijen werden langer en al gauw was het een dagelijks ritueel om naar de soepbedeling te gaan. Vooral vlees was bijzonder schaars. (…) Schoolkinderen werden uit de klas gehaald en we moesten huizen binnengaan en daar alles tellen, konijnen bijvoorbeeld en geiten en schapen. Door het tekort aan vlees leek iedereen wel konijnen te houden. En ze haalden hele klassen uit de school weg om de boeren op het veld te helpen. Dat vonden we leuk, maar het betekende wel dat we niet veel les kregen. Alle leraren waren toch weg als soldaat en in het hele land werd het leven er niet makkelijker op. Destijds dachten veel mensen: “Deze oorlog duurt te lang.” Sommigen zeiden dat ook onomwonden. Het algemene gevoel was dat de oorlog te lang duurde en dat Duitsland nog maar weinig kans maakte.
