Fragment uit een gedicht van Abu Muzaffar Muhammed al-Abiwardi, een islamitische dichter en historicus. Naar aanleiding van de Eerste Kruistocht schrijft hij rond 1100:
We hebben bloed vermengd met stromende tranen,
En er is geen ruimte meer voor medelijden.
Tranen vergieten is het zwakste wapen van een man,
Wanneer de zwaarden de vonken van de oorlog doen oplaaien.
Zonen van de Islam, achter jullie liggen veldslagen
Waarin hoofden aan jullie voeten rolden.
Durven jullie te sluimeren in de gezegende schaduw van veiligheid,
Waar het leven zacht is als een bloesem in de boomgaard?
Hoe kunnen de ogen slapen tussen de oogleden,
In tijden van rampspoed die elke slaper zouden wekken?
Terwijl jullie Syrische broeders alleen kunnen rusten
Op de ruggen van hun strijdrossen of in de buiken van gieren!
Moeten de vreemdelingen zich voeden met onze schande,
Terwijl jullie achterblijven,
Meeslepend in een leven van gemak, als mannen wier wereld in vrede is?
Wanneer bloed is vergoten, wanneer zuivere meisjes zich uit schaamte
Verbergen en hun mooie gezichten in hun handen bedekken!
Wanneer de punten van witte zwaarden rood zijn van bloed,
En het ijzer van de bruine lansen druipt van het bloed!
Bij het geluid van het zwaard dat tegen de lans hamert,
Vergrijst het haar van jonge kinderen voortijdig.
Dit is oorlog, en het zwaard van de ongelovige is ontbloot in zijn hand,
Klaar om in de nekken en schedels van mannen te worden gehuld.
Dit is oorlog, en hij die rust in het graf van Medina1
Lijkt zijn stem te verheffen en te roepen:
“O zonen van Hashem2!
Ik zie mijn volk traag om de lans op te heffen tegen de vijand,
Ik zie het geloof rusten op zwakke pilaren.
Uit angst voor de dood ontwijken de moslims het vuur van de strijd,
Weigerend te geloven dat de dood hen onvermijdelijk zal treffen.”
Moeten de Arabische helden dan lijdzaam hun lot ondergaan,
Terwijl de dappere Perzen hun ogen sluiten voor hun schande?
Noot 1: hiermee wordtde islamitische profeet Mohammed bedoeld.
Noot 2: met het woord ‘Hashem’ wordt God bedoeld.
