In 1672 schrijft Henry Stubbe een pamflet over de Republiek. In het eerste gedeelte, Onpartijdige en gepaste commentaren, staat:
Zij [de Nederlanders] doen net of zij in het beloofde land wonen, maar heel Europa en Indië klaagt dat er daar niets van waarde is. Ze verheerlijken hun excellente regering, terwijl het anarchie is: ze onderwerpen zich aan geen enkele regel en werken alleen samen vanuit eigenbelang en onder een gemeenschappelijk gevoel van gevaar. Ze zijn al honderd keer ontsnapt aan een totale verscheuring. (…) Nooit was een stel pijlen zo slecht gebundeld. Hun vrijheid (waar ze over opscheppen) bestaat er vooral uit dat ze meer belasting betalen dan welke vorst in de wereld zou vragen; en ze zijn onderworpen aan meer willekeurige regels over leven, verbanning en gevangenneming dan ik ooit eerder zag.
