Een herinnering uit de Tweede Wereldoorlog:
Ons landingsvoertuig zat vast op een zandbank. Ik keek over de zijkant en zag dat we nog minstens 50 meter van de kust af waren. We moesten dus door het water. Ik had het koud, heel koud, ook al was het juni. Toen ik dichterbij kwam, zag ik het mijnenveld en de ijzeren versperringen op het strand. De bommen van de luchtmacht waren zinloos geweest. Ze hadden alle doelen gemist op dit stuk van het strand. Toen ik bijna aan land was, werd ik door een Duitse kogel in mijn rechterbeen getroffen. Een sergeant heeft me daarna in veiligheid gebracht.
