Een fragment van een lied uit de oudejaarsavondconference van 1958 van Wim Kan1
Jazz jazz bij de nozempjes (2x)
Ze breken de boel af, ze breken de zaal af
Ze breken een stuk van het podium af
Op eerste kerstmiddag, op ouwejaarsdag
Ze breken hun hele toekomst af
Ze slaan met de koppen tegen elkaar
Ze trekken elkander een stuk uit d’r haar
De sokken zijn rood, de truien zijn zwart
Ze drukken de drummer aan hun hart
Ze trappen de band in gruzelementen
Ze staan op de scherven d’r lippen te verven
D’r sneuvelt een vleugel, de bas wordt verminkt
Oerinstinct oerinstinct oerinstinct.
Hoe komt zo’n kind eraan?
Niet van thuis, van de propere radio
Of van de zindelijke vrindelijke beeldbuis ofzo.
Uren dagen maanden jaren
Schuiven bijna ongezien tussen hen en tussen ons in
En dat zal het wel zijn
Misschien.
1 Wim Kan (1911-1983) was een populaire cabaretier.
