In 1972 sluiten de Verenigde Staten en de Sovjet-Unie een verdrag om incidenten op zee te voorkomen. In het kader van dit verdrag komen Amerikaanse en Sovjetofficieren één keer per jaar bijeen. Kapitein Don East van de Amerikaanse marine beschrijft zo’n bijeenkomst uit 1989:
Er is me iets bijgebleven van het uitje dat we organiseerden voor de delegatie van de Sovjetmarine. Zoals je je misschien herinnert van de mediaberichten werd de Sovjet-Unie in de jaren 1980 geplaagd door tekorten aan bijna alle gebruiksartikelen. In die jaren hadden zelfs officieren zelden een eigen huis of auto, en zeker geen huishoudelijke apparaten als koelkasten, wasmachines, vaatwassers en dergelijke. De meeste leden van de Sovjetdelegatie van dat jaar waren nieuw en nog nooit buiten de Sovjet-Unie geweest. Voordat we begonnen met het organiseren van het uitje vroegen we de groep uit de Sovjet-Unie wat ze het liefste wilden. Tot onze verrassing stond een bezoek aan een typisch Amerikaans winkelcentrum bovenaan hun verlanglijstje. Dus haalden we de eerste vrije dag de groep op met een bus en gingen wij met hen naar een groot winkelcentrum vlakbij Washington. Langs de route naar het winkelcentrum passeerden we verschillende autobedrijven waar grote aantallen nieuwe auto’s stonden. Hiermee begon de discussie die de Russen de rest van de dag bezighield: ze wisten zeker dat de autobedrijven en het enorme winkelcentrum niet echt waren, maar opgezet door de CIA (de Amerikaanse geheime dienst) om de Russen te laten geloven hoe welvarend Amerikaanse burgers waren. Ze dachten dat het hele winkelcentrum en alle mensen erin werden betaald door de CIA en dat de nieuwe auto’s alleen maar waren neergezet om hen te imponeren.
