Aan het begin van de 18e eeuw was Tilburg nog een kleine plattelandsgemeente. De zorg voor arme mensen was toen niet de taak van de overheid, maar vooral van de kerk en enkele lokale instellingen. De katholieke kerk speelde hierin een belangrijke rol. Via de parochie werden armen ondersteund met voedsel, kleding of soms geld. Ook waren er speciale groepen, zoals broederschappen en gilden, die zich inzetten voor hulp aan zieken en behoeftigen. De middelen die hiervoor gebruikt werden, kwamen uit giften van rijke burgers, opbrengsten van land, of collectes in de kerk. De armenzorg was vooral bedoeld om mensen net genoeg te geven om te overleven. Het systeem was kleinschalig en gebaseerd op naastenliefde, maar kon niet voorkomen dat veel mensen langdurig in armoede leefden. Toch gaf deze vorm van hulp een belangrijk beeld van hoe de samenleving in Tilburg in die tijd in elkaar zat.
Armmeester J.J. van Gils ging vaak bij de armen langs. In een boekje hield hij zijn bevindingen bij over de periode 1773-1774. Op de afbeeldingen zien we een tekening van een bedelaar. Links van hem een duif, de verwijzing naar de H. Geestarmen. Het is een zeldzame inkijk in hoe er werd gekeken naar een ‘arme sloeber’ in de vroegmoderne tijd.
