De Schotse econoom Adam Smith over de arbeidsdeling, in zijn boek ‘The Wealth of Nations’, 1776:
We nemen als voorbeeld hoe spelden worden gemaakt. Dit lijkt een onbelangrijk werkje, maar het laat goed zien hoe arbeidsdeling werkt. Een arbeider die nog nooit spelden heeft gemaakt en hier niet voor is opgeleid (pas door arbeidsdeling werd dit een apart beroep), en die ook niet bekend is met de machines die hiervoor worden gebruikt (waarschijnlijk zijn deze machines ook uitgevonden door arbeidsdeling), zou hooguit één speld per dag kunnen maken, zelfs als hij heel hard werkt. Zeker geen twintig.
Maar in de huidige speldenfabricage is het niet alleen een apart beroep geworden. Het is opgedeeld in verschillende stappen, die allemaal specialisaties zijn geworden. De ene arbeider trekt de draad, de andere maakt hem langer, een derde knipt hem, een vierde maakt er een punt aan, een vijfde maakt de bovenkant klaar zodat er een knop op kan. Ook voor het maken van de knop zijn twee of drie verschillende stappen nodig.
