Afgevaardigde Robert Winthrop uit Massachusetts houdt in 1846 een toespraak in het Amerikaanse Congres (parlement) over een grensconflict met de Britten in Oregon Territory. Winthrop verwijst hierin naar de “Manifest Destiny”
Er is echter een element in ons recht op Oregon waarvan ik toegeef dat ik het niet heb genoemd en waar ik misschien niet helemaal recht aan heb gedaan. Ik bedoel die nieuwe interpretatie van ons recht, omschreven als onze “Manifest Destiny”, het morele recht om ons over het hele continent te verspreiden. Een toonaangevend dagblad van de regering heeft openlijk verklaard dat dit nog wel ons beste en sterkste recht is, een recht zo duidelijk, zo alles overweldigend en zo onbetwistbaar, dat zelfs als Groot-Brittannië al onze rechten had en daarnaast nog die van zichzelf, die niettemin van geen belang zouden zijn. Het recht van onze “Manifest Destiny”! Er is hier sprake van een nieuw hoofdstuk in het volkenrecht; of beter, in de speciale wetten van ons eigen land. Ik veronderstel dat we het erover eens kunnen zijn dat dit recht op een “Manifest Destiny” om ons te verspreiden, niet bestaat in enige andere natie dan de universele Yankee (= Amerikaanse)-natie!
