In 1968 wordt Ulrike Meinhof door de televisiezender Sender Freies Berlin geïnterviewd. Ze zegt:
Ik vind [protest op] de straat in geen enkel opzicht een geschikt middel om iemands mening bekend te maken. Maar als je geen andere keus hebt, als je geen toegang hebt tot televisiezendtijd en minstens één of twee keer per week één of twee uur lang precies zeggen kan wat je te zeggen hebt … Als je niet beschikt over de miljoenenoplage van kranten en weekbladen… Als je dan openlijk een discussie wilt houden en je stuit op samenscholingsverboden en als je wilt demonstreren tegen demonstratieverboden, en alhoewel het wel om [de mening op] de straat gaat, (…) dan ben ik inderdaad van mening dat het buitengewoon democratisch is dat er mensen zijn die ondanks al deze verboden de enige mogelijkheid die hun overblijft, namelijk die van [protest op] de straat, gebruiken.
