In 1710 gaf keizer Kangxi de opdracht om een allesomvattend Chinees woordenboek op te stellen. Het resultaat, dat af was in 1716, gaf definities voor 40.000 verschillende Chinese karakters. De duizenden Chinese tekens werden ingedeeld aan de hand van 214 radicalen, dat zijn herkenbare onderdelen waaruit één teken bestaat. Dit systeem om Chinese karakters in te delen wordt vandaag de dag nog steeds gebruikt, niet alleen voor woordenboeken, maar ook voor de codering van Chinese tekens op de computer. Het enorme woordenboek werd bekroond met een voorwoord van de keizer zelf. Hieronder een paar fragmenten:
Elke keer dat ik me verdiep in de commentaren op de (confucianistische) klassieken, zijn de uitspraken en betekenissen complex en obscuur. Elke persoon geeft er zijn eigen uitleg aan, aan de hand van zijn individuele perspectief, waardoor het niet waarschijnlijk is dat iemand zal communiceren zonder hiaten. Daarom heb ik de geleerde ambtenaren opgedragen alle oude documenten te verkrijgen en ze dan te ordenen en te herzien. […] Uit de klassiekers, de geschiedenissen en zelfs het vele dat voortkwam uit de Han, Jin, Tang, Song, Yuan en Ming (een aantal belangrijke voorgaande Chinese dynastieën), zelfs met de woorden van dichters en de schrijvers van literatuur erbij, waren er geen pagina’s die niet zijn bekeken die nuttig waren om te citeren. […] Na in totaal vijf jaar, is het boek eindelijk af. Het keizerlijke decreet luidt als volgt: “Een woordenboek is ondernomen om het regeren te verhelderen door middel van een verenigd schrijfsysteem, dat iedereen die de oudheid bestudeerd en onderzoekt er tot toe in staat stelt volledige kennis te krijgen van de bronnen en de karakters, zodat hoge ambtenaren, lage ambtenaren en het volk iets hebben om te volgen”.
