Helmuth von Moltke (1848-1916) is in augustus 1914 opperbevelhebber van het Duitse leger. Zes weken na de start van de Eerste Wereldoorlog wordt hij uit zijn functie ontheven. In 1922 schrijft zijn weduwe Eliza von Moltke in een boek over haar inmiddels overleden echtgenoot:
De Vrede van Versailles waarin het artikel over schuld door de Duitse onderhandelaars is ondertekend, heeft het grootste onheil over Duitsland en de wereld gebracht. In Duitsland is ondertussen uitgebreid geschreven over de oorzaken van het verlies van de oorlog. Steeds weer wordt gewezen op de Slag bij de Marne1 en het falen van het opperbevel van het [Duitse] leger en in het bijzonder op de vermeende onbekwaamheid van Moltke. (…)
Dit soort zinnen dwingen me om dit boek uit te geven. (…) Moltkes plan om nieuwe aanvallen te beginnen, nadat het leger door de terugtocht bij de Marne meer bewegingsvrijheid had gekregen, werd onder leiding van generaal Von Falkenhayn2 niet uitgevoerd. In plaats daarvan begon de loopgravenoorlog die Moltke koste wat het kost had willen vermijden, omdat hij wist hoe groot het gevaar voor het Duitse leger zou zijn.
noot 1 De Marne is een rivier in Noord-Frankrijk.
noot 2 Generaal Von Falkenhayn volgde Von Moltke op.
