In een interview uit 1980 vertelt David Ross over de gebeurtenissen die plaatsvonden in een Zuid-Vietnamees dorp in 1966 en waarvan hij als soldaat ooggetuige was
Het dorp Ben Suc bevond zich in de zogenaamde IJzeren Driehoek, in het zuiden van Zuid-Vietnam dichtbij de Saigonrivier. Het dorp werd als een communistische nederzetting gezien (…). Ben Suc was een heel oud dorp, schitterend gelegen aan de rivier. Het kerkhof was interessant, alleen al vanwege de oude grafstenen en de grote verschillen die er bestonden tussen de graven. Er waren zowel boeddhistische als katholieke graven. De hele plaats was doordrongen van geschiedenis (…). Toch hebben we het dorp platgebrand. Alle kuilen die we in de grond aantroffen, werden nauwkeurig onderzocht. We vonden een paar wapens, maar veel stelde het allemaal niet voor. We vernietigden een grote hoeveelheid rijst en de grafstenen werden met de grond gelijk gemaakt. Het leek wel alsof we van het hele dorp één grote parkeerplaats maakten.
Wat me nog het meest is bijgebleven, is die oude vrouw. In het verleden hadden we haar een keer geholpen en als dank had ze ons, iedere keer toen we het dorp bezochten, op een maaltijd getrakteerd. En nu werd ze samen met haar familie door onze soldaten afgevoerd. Ze rende op me af, hield me vast en smeekte me iets te doen. Ik kon echter weinig voor haar doen. Op dat moment kreeg ik voor het eerst mijn twijfels over de oorlog.
